Opodatkowanie hal namiotowych podatkiem od nieruchomości budzi spory interpretacyjne. W szczególności w orzecznictwie podkreślano, że takie hale nie stanowią budowli podlegających opodatkowaniu (zob. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 stycznia 2015 r., I SA/Ol 911/14). Warto więc zwrócić uwagę na wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 11 października 2018 r. (I SA/Rz 737/18), w którym halę namiotową uznano za budynek. W stanie faktycznym sprawy będącej przedmiotem indywidualnej interpretacji badanej przez WSA, podatnik pytał o zasady opodatkowania obiektu budowlanego w postaci jednonawowej hali namiotowej w konstrukcji stalowej, słupowo – ryglowej, której ściany boczne pokryte zostały blachą trapezową powlekaną, a przykrycie hali stanowi materiał poliestrowy powlekany PCV, na dwuspadowej konstrukcji stalowej. Posadowienie hali nastąpiło na betonowych blokach kotwiących, które pełnią funkcję stabilizującą oraz przeciwdziałają przemieszczeniu i odrywaniu ram. Poszycie ścian zostało dodatkowo przymocowane do słupów konstrukcyjnych i dodatkowych słupów stalowych. Wnioskodawca wskazał, że hala przeznaczona jest do okresowego użytkowania, została zaprojektowana do ograniczonych parametrów obciążeń i jest obiektem rozbieralnym z możliwością ponownego montażu.

W ocenie organu podatkowego oraz WSA hala namiotowa, trwale związana z gruntem, wydzielona z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiadająca fundamenty i dach jest budynkiem w rozumieniu ustawy p.b. oraz u.p.o.l. Kwestia technicznej możliwości przeniesienia obiektu na inne miejsce, nie wyklucza możliwości uznania go za trwale związany z gruntem.

Wskazane rozstrzygnięcie otwiera więc nowy rozdział w zasadach opodatkowania tego rodzaju obiektów.